دوستان ،همان طوری که می دانید امروز با توجه به منابع متعدد جهت دست رسی فوری به اطلاعات مورد نیاز از جمله اینترنت، دیگر کمتر کسی به خود زحمت می دهد تا  در راه تعالی فکری و فرهنگی فرد و جامعه  دست به قلم ببرد. تازه اگر هم دست به قلم شد، مطالبی که می نوسد ،هر کس  می تواندبهتر از آن مطالب  را به سهولت بدست بیاورد.وبلاگ سپیگان از این نظر بر خود می بالد که  مطالب و نکاتی را می نویسد وبه موضوعاتی اشاره می کند که  درکمتر جایی  می توان یافت .به همین خاطر در راستای رسالت خود که همانا  آگاهی بخشی به  توده های بی خبر جامعه می باشد،به نکته بسیار مهمی  می پردازد  یک نکته روان شناسی که فوق العاده حساس و سرنوشت ساز می باشد.

بگذارید این نکته حساس را با یک داستان واقعی از جنگ کره شمالی و امریکا قوت بخشیم.

سربازان آمریکا، که اسیر کره ای ها بودند در بازداشگاههایی نگه داشته می شدند که در ظاهر امر هیچ گونه شکنجه و محدودیتی نسبت به سربازان اسیر اوجود نداشت. آنها به راحتی  آنچه که مودر نیاز بود در اختیار داشتند.اما بعداز مدتی دیدند که سربازان اسیر یکی پس از دیگری  می میرند.حتی صلیب سرخ هم نتوانست مدرکی بر علیه کره اییها دال بر آزار و اذیت اسیران پیداکند. این مسئله به یک معما تبدیل شد.دکتر ویلیام ای.مایر یک روان شناس برجسته ماموریت یافت تا تحقیق کرده و علت مرگ و میر سربازان اسیر امریکا ئی را کشف کند.مایر ضمن تحقیق متوجه شد که به سربازی که در گوشه ای کز کرده و با کسی حرف نمی زند،می گویند :بریده است. مایر در مورد این واژه  بریدن  حساس شد و در موردش  دست به تحقیق زد.بعد از مدتی  به نتیجه وحشتناکی رسید.او متوجه شد که کره اییها خیلی زیرکانه و با شگرد های مختلف اول شخصیت سربازان را تخریب می کنند ،سپس بینشان اختلاف می اندازند تا رشته های الفت و مهربانی در میان گروهها بگسلد و در نهایت  امید را از دست سرباز می گیرند .وقتی سربازی به آن مرحله می رسید که امید زندگی را از دست می داد  در اصطلاح سایر سربازان  این گونه قلمداد می شدکه:فلانی هم بریده .در واقع سربازی که امید زندگی را از دست می داد بعد ازیکی دو هفته می مرد. مایر  طی گزارشی این ترفند کره ایی هارا به سازمان ملل و سایر نهادهای نظامی امریکا توضیح داد و به نکته ی مهمی هم رسید و آن این که امید  سراپا نگهدارنده انسان است.و کسی که امید ش را از دست بدهد  با اندک تکانه ای خواهد مرد.

البته مایر به این نتیجه رسید که برای ازبین بردن امید،ابتدا باید رشته های مهر و الفت را در میان افراد پاره کردوبعد شخصیت آنهارا تخریب نمود ودر پایان به راحتی امید را از دستشان گرفت. کره یی ها هر خبر منفی و بد را زود به اطلاع سربازان می رساندند اما اخبار امید بخش و  مثبت را مخفی می کردند.در اینجا لازم است به این نکته  اشاره کنیم که در خانواده هایی که درمیان اعضای آن رشته های مهر و الفت نبریده و بسیار محکم است ،آن خانواده شاد و سرزنده می باشد و کمتر به بیماریهای مختلف گرفتار می شوند و عمر آنها نسبت به سایر ین دراز است.

راستی من تازه به  معنی و مفهوم این سخن حضرت حق می رسم که می فرمایند:از هر گناهی هم که بگذرم ،از نا امیدی نخواهم گذشت .پس انسان با امید زنده است.

نظرات شما عزیزان:

فاطمه

ساعت10:31---25 آذر 1392

بار خدایا ... از کوی تو بیرون نرود پای خیالم .. نکند فرق به حالم .. چه برانی چه بخوانی چه به اوجم برسانی چه به خاکم بکشانی .. نه من آنم که برنجم ، نه تو آنی که برانی .

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: